ΠΟΤΕ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΞΙΖΕΙ

Το ποιος αξίζει και ποιος όχι είναι κάτι που κρίνει ο καθένας με βάση το πόσο έχει ζήσει τον άλλο και το τι έχουν περάσει μαζί.

ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΓΙΑ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ (Άλλωστε γι'αυτό λέω ποιος και όχι ποια/ος).


Τον τελευταίο μου χρόνο σαν φοιτητής νομίζω έζησα ότι δεν έζησα σε 4 χρόνια. Το σημαντικότερο όμως της υπόθεσης είναι ότι έμαθα να κρίνω ανθρώπους και συμπεριφορές.

Δεν πρέπει να πιέζουμε καταστάσεις όταν ο άλλος/η θέλει τον χρόνο του. Τον/την απωθούμε έτσι.
Επίσης θα πρέπει να στεκόμαστε σε άτομα που αξίζουν είτε φιλικά είτε ερωτικά αν δεν θέλουμε να καταλήξουμε μόνοι μας στην τελική ψάχνοντας καινούριες παρέες.

Το κουτσομπολιό για μένα όπως και για πολλούς/ές ακόμη νομίζω βάζει ταμπέλα στον/στην χρήστη αυτής της νοοτροπίας ως αναξιόπιστου ατόμου με πολλά κόμπλεξ (κατωτερότητας κυρίως), άρα και όχι ενσυνείδητου και έμπιστου ατόμου.

Η καλύτερη τακτική κατά τη γνώμη μου είναι να μοιράζεσαι ελάχιστα πράγματα που σε απασχολούν ώστε να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον σου σε κάποιον καβγά.

Δίνει και μια γεύση μυστηρίου σε περιπτώσεις ερωτικών φάσεων νομίζω και έχεις και το κεφάλι σου ήσυχο αν κάτι στραβό συμβεί και σε κουτσομπολεύψουν έμπιστα (και καλά) άτομα.

Άν είναι να κράξετε το τονίζω: ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ (και με bold για να φαίνεται).

Nick Cooze.